Η τραγική ιστορία της Ινές ντε Κάστρο, της βασίλισσας που στέφθηκε μετά τον θάνατό της.

Η φράση "Agora é tarde; Inês é morta"(Είναι πολύ αργά: η Ινές έχει πεθάνει) είναι ένα καθημερινό πορτογαλικό ρητό. Συνεχίζοντας τη χρήση του ρητού αυτού περισσότερο από 550 χρόνια μετά το θάνατο της Ινές, ο κόσμος εξακολουθεί να τη θεωρεί μια από τις πιο τραγικές ηρωίδες όλων των εποχών, η ιστορία της οποίας έχει ρίζες όχι μόνο στην πορτογαλική ιστορία και γλώσσα, αλλά και στην παγκόσμια ιστορία και μύθο.
Η Ινές ντε Κάστρο (περίπου 1320-1355) ήταν κόρη του Πέτρου Φερνάνδου ντε Κάστρο. Η γιαγιά της ήταν νόθα κόρη του βασιλιά Σάντσο Δ΄ της Καστίλης. Έφθασε στην Πορτογαλία το 1340 στη συνοδεία της ξαδέρφης της, την Ινφάντα Κωνσταντία της Καστίλης, που επρόκειτο να παντρευτεί τον κληρονόμο του θρόνου της Πορτογαλίας, Πέτρο (γιο του βασιλιά Αλφόνσου Δ΄). Αμέσως όμως ο κληρονόμος του θρόνου ερωτεύτηκε τη νεαρή αρχόντισσα. Αν και παντρεύτηκε την Κωνσταντία το 1340, άρχισε να παραμελεί τη νόμιμη σύζυγό του και επικέντρωσε την προσοχή του στην Ινές. Μέλη της οικογένειάς της έλαβαν σημαντικές θέσεις γύρω από το βασίλειο. 

Αρχικά ο βασιλιάς Αλφόνσος αποδέχτηκε το γεγονός. Η δε Κωνσταντία, προσπαθώντας να απομακρύνει την Ινές από τον άντρα της, της πρότεινε να βαφτίσει τον γιο τους, Ινφάντη Λουί (που πέθανε στη βρεφική ηλικία). Έτσι η σχέση τους θεωρήθηκε αιμομικτική από την Καθολική εκκλησία. 
Παρά τις προσπάθειές της, καθώς και τις μεταγενέστερες προσπάθειες του Βασιλιά να διαχωρίσει τους εραστές (με την εξορία της Ινές από το βασίλειο και την αποστολή της πίσω στην Καστίλη το 1344), τα συναισθήματα του ζευγαριού δεν υποχωρούν και ο Πέτρος συνέχισε να επισκέπτεται την Ινές όταν ήταν μακριά από το βασίλειο. Η Δόνα Κωνσταντία, από την άλλη πλευρά, δεν είχε χρόνο να ζήσει. Πέθανε στις 13 Νοεμβρίου 1345, λίγο μετά τη γέννηση του τρίτου τους παιδιού, του Ινφάντη Φερδινάνδου. 

Αφού δεν ήταν πια παντρεμένος, ο Πέτρος έφερε την Ινές πίσω στην Πορτογαλία και την εγκατέστησε στην Κοΐμπρα, όπου ζούσαν ανοιχτά μαζί. Το ζευγάρι ήταν πια πιο κοντά από ποτέ κι απέκτησαν τέσσερα παιδιά: τον Αλφόνσο (που πέθανε στη βρεφική ηλικία), τη Βεατρίκη, τον Ιωάννη και τον Διονύσιο. Εν τω μεταξύ, ο πρίγκιπας ανέπτυξε στενές σχέσεις με τους αδερφούς της Ινές, Αλβάρο και Φερδινάνδο, οι οποίοι τον συμβούλεψαν να διεκδικήσει τον θρόνο της Καστίλης, θέτοντας σε κίνδυνο τις ήδη αδύναμες σχέσης μεταξύ της Πορτογαλίας και της Καστίλης. 

Έγινε φανερό στον Πορτογάλο βασιλιά και την αριστοκρατία ότι η οικογένεια Κάστρο θα κατέληγε να σέρνει τον μελλοντικό μονάρχη και το βασίλειό του στις δυναστικές μάχες των γειτόνων τους. Επιπλέον, ο Αλφόνσος Δ΄ και οι αυλικοί του φοβόντουσαν ότι κάποια στιγμή στο μέλλον οι γιοί της Ινές θα προσβάλλουν τη νομιμότητα του Ινφάντη Φερδινάνδου (επιζώντος γιου του Πέτρου και της Κωνσταντίας), προκαλώντας εμφύλιο πόλεμο. Ακόμη χειρότερα, ανησυχούσαν ότι η Κάστρο θα μπορούσε να κάνει απόπειρα δολοφονίας κατά αυτού του αδύνατου κληρονόμου.Αυτές οι τρομακτικές προοπτικές οδήγησαν τον βασιλιά και τους συμβούλους του να αναζητήσουν τρόπους για να απελευθερώσουν τον πρίγκιπα από την επιζήμια επιρροή της οικογένειας Κάστρο και ο θάνατος της Ινές άρχισε να θεωρείται λύση. Αρχικά, ο Αλφόνσος φέρεται να ήταν απρόθυμος να συμφωνήσει σε μια τέτοια ακραία δράση εναντίον της μητέρας των εγγονών του, αλλά στις 7 Ιανουαρίου 1355 (ενώ ο Πέτρος βρισκόταν μακριά από το σπίτι), ο βασιλιάς αποφάσισε να στείλει τρεις από τους αυλικούς του - Pêro Coelho, Álvaro Gonçalves και Diogo Lopes Pacheco - στην Κοΐμπρα, για να σκοτώσουν την Ινές.

Η δολοφονία της Ινές ντε Κάστρο

Σύμφωνα με τα Χρονικά του Cristóvão Rodrigues Acenheiro - τα οποία θα εμπνεύσουν τους ποιητές και τους μυθιστοριογράφους καθ 'όλη τη διάρκεια της ιστορίας - μόλις έφθασαν, η Ινές εμφανίστηκε περιτριγυρισμένη από τα παιδιά της και έκανε έκκληση στον βασιλιά Αλφόνσο, ο οποίος αγωνιζόταν μεταξύ των αναγκών του κράτους και τα συναισθήματά του ως παππού. Τελικά, έφυγε από το δωμάτιο, λέγοντας στους συμβούλους του: «Κάντε ό, τι θέλετε». Μόλις ο βασιλιάς γύρισε την πλάτη του, η ποινή εκτελέστηκε: η Ινές ντε Κάστρο ήταν νεκρή.

Παρόλο που η δολοφονία έλαβε χώρα στη Santa Clara-a-Velha (όπου ζούσε το ζευγάρι μετά τον θάνατο της Κωνσταντίας), ο μύθος συνδέει τον τραγικό θάνατο της Ινές με την Quinta das Lágrimas και οι άνθρωποι πιστεύουν ότι το αίμα της εξακολουθεί να λερώνει το κόκκινο πέτρινο κρεβάτι της πηγής σε αυτό το κτήμα, όπου λέγεται ότι έχει φωνάξει για τελευταία φορά, ενώ την τρυπούσαν τα μαχαίρια των εκτελεστών. Φέρεται να εκτελέστηκε μπροστά σε τουλάχιστον ένα από τα παιδιά της. Ήταν μόλις 29 ετών. 
Όταν ο Πέτρος άκουσε ότι η Ινές είχε σκοτωθεί, τα τρομερά νέα τον οδήγησαν σε μανία. Γνωρίζοντας ότι ο πατέρας του είχε διατάξει τη δολοφονία, ο Πέτρος έκανε επανάσταση εναντίον του βασιλιά. Για πολλούς μήνες, με την υποστήριξη των αδελφών Κάστρο, τα στρατεύματά του σάρωσαν τη χώρα και έκαναν πολιορκία στην πόλη του Πόρτο. Τέλος, η βασίλισσα παρενέβη για να σταματήσει την εξέγερση και να επιτύχει μια συμφιλίωση μεταξύ πατέρα και γιου, ο οποίος επίσημα υποσχέθηκε να συγχωρήσει το περιστατικό. Αλλά δύο χρόνια αργότερα, ο Αλφόνσος Δ΄ πέθανε και ο Πέτρος τον διαδέχθηκε στον πορτογαλικό θρόνο. Μόλις στέφθηκε το 1357 και παρά τις υποσχέσεις του για συγχώρεση, ο βασιλιάς Πέτρος ανακάλυψε δύο από τους δολοφόνους της Ινές στην Καστίλη, όπου είχαν καταφύγει (ο τρίτος είχε δραπετεύσει στη Γαλλία). Τότε τους βασάνισε και τους εκτέλεσε με βάρβαρο αλλά εξαιρετικά συμβολικό τρόπο: από κάθε έναν από τους άνδρες που είχαν σκοτώσει την αγάπη της ζωής του, η καρδιά διακόπηκε από το σώμα μέσω της πλάτης του και από τον άλλο τραβήχτηκε η καρδιά έξω από το στήθος. Όλα αυτά συνέβησαν μπροστά από το Βασιλικό Παλάτι, όπου ο Βασιλιάς ήταν σε θέση να παρακολουθήσει την τρομερή σκηνή, ενώ έτρωγε το δείπνο του!

Βασίλισσα μετά θάνατον

Ο Πέτρος ισχυρίστηκε πως αυτός και η Ινές είχαν προλάβει να παντρευτούν και τη νομιμοποίησε μετά τον θάνατό της. Ο θρύλος τον θέλει να ξεθάβει τα κόκκαλα της Ινές, να τα ντύνει με βασιλικά ενδύματα και να τοποθετεί ένα στέμμα στο κεφάλι της. Ύστερα ανάγκασε όλους τους αυλικούς να φιλήσουν το χέρι της βασίλισσας. Το περιστατικό αυτό δεν έχει επιβεβαιωθεί, πάντως είναι σίγουρο ότι είχαν μετακινηθεί τα κόκκαλα της Ινές εκείνη την περίοδο.
Στη συνέχεια, οι λογαριασμοί των πράξεων του Πέτρου συνδυάζουν την πραγματικότητα με το θρύλο. Κάποιοι λένε ότι ο τάφος της ήταν τοποθετημένος απέναντι από τον τάφο του Πέτρου, ώστε να μπορούν να κοιτάξουν το βλέμμα του άλλου την ημέρα της τελικής κρίσης. Ένα πράγμα είναι γνωστό με βεβαιότητα: ο όγδοος βασιλιάς της Πορτογαλίας μετακινήθηκε από έντονα συναισθήματα που τον ενώνουν με τη βασίλισσα της καρδιάς του και, σύμφωνα με τον βασιλικό χρονικογράφο Fernão Lopes, κυριεύτηκε από μια "μεγάλη τρέλα".

Πηγές

http://www.theroyalarticles.com/articles/71/1/Ines-de-Castro-The-Queen-Who-Was-Crowned-After-Death/Page1.html

https://www.historyofroyalwomen.com/the-royal-women/ines-de-castro-the-posthumous-queen/

Εικόνες

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CE%BD%CE%AD%CF%82_%CE%BD%CF%84%CE%B5_%CE%9A%CE%AC%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF

 https://en.wikipedia.org/wiki/In%C3%AAs_de_Castro

 http://www.atlasobscura.com/places/tomb-of-ines-de-castro

 http://www.obidos.theperfecttourist.com/king-peter-and-ines-de-castro-a-forbiden-loveve/